Paardenbloem, blauwebosbes, duizendblad, maissilk,

Gebruiksaanwijzing

Infuus=aftreksel van 90 graden: de kruiden worden eerst overgoten met lauw water, daarna met kokend water, dan 10 minuten laten trekken.

3 x daags 1 kop

50g

Een niersteen is een kristal dat zich vormt in de urinewegen.

Urine kan onder bepaalde omstandigheden (over)verzadigd zijn met bepaalde oplosbare stoffen, die daaruit soms neerslaan in de vorm van kristallen. Die kristallen kunnen soms groot genoeg worden om obstructies te vormen of andere klachten te veroorzaken in de urinewegen.

Men spreekt dan van nierstenen, ureterstenen of blaasstenen, afhankelijk van waar de steen zich bevindt. Medische termen zijn nefrolithiasis (niersteen) of urolithiasis (urinewegsteen).

Nierstenen ontstaan vaak in de nierkelken en het nierbekken.

Grootte

Nierstenen variëren doorgaans in grootte van zandkorrelgroot tot kastanjegroot; de klachten nemen niet noodzakelijk toe met de grootte.

In 2009 werd een uitzonderlijk grote niersteen met een diameter van 17 centimeter en een gewicht van ongeveer 1125 gram bij een Hongaarse man verwijderd^[1]. De kleinere stenen worden als ze losraken meegespoeld en geven dan aanleiding tot pijn en meestal iets bloed in de urine; grote stenen blijven vaak symptoomloos maar kunnen een schuilplaats worden voor bacteriën, met recidiverende urineweginfecties tot gevolg, of kunnen leiden tot verstopping van een afvoersysteem.

Samenstelling

Nierstenen kunnen bestaan uit een aantal verschillende verbindingen. De meest voorkomende is calciumoxalaat. Het gebruik van veel calcium in het dieet leidt overigens niet tot een hoger niersteenrisico. Het is zelfs zo dat mensen met nierstenen gemiddeld minder calcium gebruiken dan mensen zonder nierstenen.

De reden is waarschijnlijk dat calcium in de darm oxalaat bindt dat dan vervolgens niet meer door het lichaam wordt opgenomen. Calciumhoudende stenen zijn op de gewone röntgenfoto van de buik meestal waarneembaar; dit geldt niet voor alle stenen. Andere stoffen waaruit nierstenen kunnen bestaan zijn struviet, calciumfosfaat, urinezuur en cystine (alleen bij mensen met de ziekte cystinurie).

Struvietstenen ontstaan meestal in aanwezigheid van een bepaalde bacterie (vooral Proteus mirabilis) die ureum omzet in ammoniak en koolstofdioxide (ammoniumcarbonaat).
Bij analyse van 8390 nierstenen in de periode 1970-1985 bleek de samenstelling van de stenen als volgt: alleen calciumoxalaat 44,0%, calciumoxalaat met calciumfosfaat 29,5%, alleen calciumfosfaat 6,3%, urinezuur bevattend 5,5% en cystine 1%. De stenen waren in 90% van de gevallen calciumhoudend.

Analyse liet zien dat 24% van de stenen uit 1 component bestond, 59% bevatte 2 componenten. Verder bleken 338 van de onderzochte 8390 stenen (4%) geen niersteen maar iets anders.

Symptomen

Als nierstenen losraken uit de nier en in de urineleider tussen de nier en de blaas terechtkomen, kunnen ze leiden tot (vaak zeer hevige) pijn, vaak van krampend karakter (koliekpijn), in de rug, de lendenen, de buik en de lies, afhankelijk van de plaats van de steen, ook vaak met uitstraling langs dit traject, omhoog of omlaag. Bij mannen treedt vaak ook uitstraling naar de penis of het scrotum op, bij vrouwen naar de grote schaamlippen. De patiënt heeft tijdens de koliek 'bewegingsdrang', dit wil zeggen dat hij niet stil kan blijven zitten of liggen in tegenstelling tot de pijn bij blindedarmontsteking waarbij de patiënt meestal liefst zo stil mogelijk blijft liggen omdat bewegen pijn doet. Er is bij niersteenkolieken bijna altijd ook (microscopisch of macroscopisch) bloed in de urine aantoonbaar (hematurie).

Als de steen eenmaal in de blaas is, is het leed geleden; het uitplassen via de plasbuis gaat vaak ongemerkt omdat de diameter van de plasbuis groter is dan van de ureter. De steen wordt vaak spontaan geloosd na een aantal uren of dagen; gebeurt dat niet of treedt er langdurige stuwing of infectie op, dan zal er vaak moeten worden ingegrepen.

Diagnose

Vaak zijn de klachten samen met het aantonen van bloed in de urine voldoende om de diagnose te stellen. Er zijn echter meer ziekten die zich op een vergelijkbare manier presenteren. Als de klachten en het bloed in de urine in de loop van ongeveer een week niet verdwijnen wordt vaak een echo gemaakt van de nieren om te zien of de steen nog aanwezig is of dat er een andere reden gevonden kan worden voor de klachten. Tegenwoordig wordt er bij nierstenen geen IVP meer gemaakt, een CT-scan van de buik is hiervoor beter geschikt.

Wij kunnen niet aansprakelijk worden gesteld voor gelijk welke schade die u uzelf zou aanrichten door beslissingen gebaseerd p informatie van deze site. Indien u momenteel geneesmiddelen neemt, stop de inname ervan niet of vervang ze niet zonder eerst een arts te raadplegen, ook tijdens zwangerschap, zogen of bij kinderen onder de 2 jaar is het verstandig u eerst goed te laten informeren.